
Fidżi – Kultura i religia
Praktycznie wszyscy rdzenni mieszkańcy Fiji są chrześcijanami. Większość z nich, bo aż dwie trzecie, jest metodystami. Natomiast Fidżyjczycy pochodzenia indyjskiego są wyznawcami hinduizmu (77%), islamu (16%) oraz chrześcijaństwa (6%). Niewielka ilość Fidżyjczyków to wyznawcy sikhizmu.
Niezwykle ciekawym zagadnieniem są kwestie związane z szeroką pojętą kulturą Fiji. Fidżyjczycy to naród bardzo tradycyjny, pielęgnujący mnóstwo wielopokoleniowych zachowań. Naród hołduje tradycyjnej hierarchii społecznej.
Szczególnym szacunkiem otoczeni są ludzie starsi, dla których przeznaczone jest specjalne pozdrowienie. Na wsi w centralnej jej części znajduje się domostwo wodza, w którym szacunek okazuje się poprzez unikanie skąpych strojów oraz godne, spokojne zachowanie. Przed wejściem do takiego budynku należy ściągnąć buty i poczekać, aż gospodarz zaprosi nas głębiej do środka.
Najcenniejszymi prezentami darowanymi z okazji ślubów, pogrzebów i innych ważnych okazji są zęby kaszalota (tabua). Innym tradycyjnym elementem kultury fidżyjskiej jest taniec (meke), który jest połączeniem śpiewu, grania na bębnach oraz charakterystycznych ruchów górnej części ciała. Taniec ten odwołuje się do mitów i legend i wykonywany jest z okazji ważnych wydarzeń tj.: wizyta wodza lub ceremonialna wymiana darów.
Niezmiernie interesującymi pozostają relacje wewnątrz rodziny, szczególnie stosunki pomiędzy ojcem a dziećmi. Ojcowie zachowują ogromny dystans wobec synów, natomiast są znacznie bardziej czuli wobec córek. Odwrotnie sprawa się ma jeśli chodzi o stosunek matek do synów, jest on znacznie bardziej pobłażliwy, aniżeli do córek, które są traktowane bardziej restrykcyjnie.
Wiek dzieci mierzony jest ich umiejętnością radzenia sobie ze strachem i wstydem. Między innymi młode osoby są uczone samotnego przebywania w ciemności, w lesie, tak aby czuły się bezpiecznie w domu i w wiosce. Dzieci straszone są także przez matki duchami zmarłych, diabłami i ogrami.
Fidżyjczycy cenią sobie także przywiązanie do rodziny. Są one przeważnie duże i wielopokoleniowe. Rzadko się zdarza, żeby ludzie starsi i schorowani zamieszkiwali osobno. Ważne są także małżeństwa, które tradycyjnie były aranżowane. Ojciec pana młodego wybierał narzeczoną. Obecnie młodzi ludzie mogą samodzielnie wybierać sobie współmałżonków. Jednak w dalszym ciągu wymagana jest chociaż nieformalna zgoda rodziców obu stron na wybranka córki lub syna.
Społeczeństwo fidżyjskie jest silnie patriarchalne, kobiety są podporządkowane mężczyznom. Tradycyjnym strojem narodowym jest tzw. sulu, rodzaj zdobionej różnymi wzorami spódnicy. Noszą je zarówno kobiety jak i mężczyźni.





