Malezja – Kultura i religia

Malezja była miejscem spotkań kultur od zarania swoich dziejów. Do brzegów Królestwa Malajów już ponad 1500 lat temu zawijały statki handlowe z Chin i Indii. Z bawełną i jedwabiem przywiozły buddyzm i hinduizm. Dopiero 1000 lat później, wraz z Arabami pojawił się tu dominujący obecnie islam.  Gdy w XVI wieku do brzegów Malezji przybiły portugalskie statki natknęły się na kulturę dużo bardziej kosmopolityczną niż ich własna.

Społeczeństwo kraju wywodzi się z wielu różnych grup etnicznych, z których najważniejszymi są Malajowie, Chińczycy, Hindusi, oryginalni mieszkańcy tego regionu Orang Asli oraz plemiona z Borneo.

W 1969 roku Malezyjczycy zostali podzieleni na dwie kategorie: Bumiputra i Non-Bumiputra. Do grupy Bumiputra (co po malajsku oznacza syn ziemi) zaliczono Malajów, Orang Asli oraz plemiona z Boreno. Non-Bumiputra to zamieszkujący Malezję od co najmniej 4 pokoleń Chińczycy i Hindusi.

Status Bumiputry ułatwia dostęp do edukacji, daje zniżkę na zakup gruntu, nieruchomości czy samochodu itd. Polityka usprawiedliwiana jest potrzebą ochrony interesów pierwotnych mieszkańców kraju.

Między grupami – Malajami, Chińczykami, Hindusami i innymi, dalej dochodzi do pewnych konfliktów, jednak grupy te żyją we względnej harmonii. Zdarza się, że obok malajskiej wioski rozciągając się plantacje gumy, na których pracują Hindusi, na horyzoncie zaś dostrzec można miasto niczym nie różniące się od miast chińskich. Kuala Lumpur jest miejscem, w którym wszystkie te kultury stapiają się ze sobą, tworząc charakterystyczne dla Azji południowo-wschodniej wymieszanie tradycji z nowoczesnością.

Najliczniejszą mniejszość mniejszość stanowią Chińczycy. Pierwsi Chińscy osadnicy przejęli elementy lokalnej kultury i zasymilowali się z lokalną społecznością. Znani jako Babas i Nonyas dzięki syntezie praktyk, wierzeń i sztuki wytworzyli nową kulturę. Ci, którzy przybyli później, by pozyskiwać cynę i gumę, zachowali swoją odrębną tożsamość i religie (głównie buddyzm i taoizm). Stanowiąca obecnie 25% społeczeństwa mniejszość od wieków dominuje nad handlem Malezji.

Z Indii do Malezji przywędrowali Tamilowie, którzy stanowią druga mniejszość kraju. Przez wieki podzieli się na grupy i obecnie wyznają rożne religie od hinduizmu, przez islam po chrześcijaństwo.

Malajowie stanowią około 60% społeczeństwa, posługują się językiem bahasa i wedle konstytucji wszyscy są zobowiązani do wyznawania islamu. Jest to też oficjalna religia Malezji. W kraju obowiązuje swoboda religijna, przedstawiciele mniejszości, poza przypadkiem chęci poślubienia kogoś ze społeczności Malajów, nie są zmuszani do przejścia na islam. Chińczycy stanowiący 20% społeczeństwa posługują się wieloma językami. Pierwszym jest zazwyczaj mandaryński lub hokkien. Drugiego, a często i trzeciego dialektu uczą się w szkole lub na podwórku.

W szkole  młodzież uczy się malajskiego i angielskiego. W większości są wyznawcami buddyzmu i taoizmu. Hindusi (około 6% społeczeństwa) są potomkami przybyszów z południowych Indii oraz tych przywiezionych tutaj na plantacje gumy przez Anglików. Chrześcijaninie, wyznający rożne jego odłamy stanowią 10% społeczeństwa i mają rożne pochodzenie.