Brazylia – Zabytki

Rio de Janeiro. Założone przez Portugalczyków w 1565 r. jako kolonia La France Antarctique dla uchodźców hugonockich, po kilkuletniej wojnie odzyskane zostało przez Portugalczyków. W początkowym okresie osadnictwa portugalskiego ufortyfikowano wzgórza Urca i Morro do Castelo, a następnie rozbudowano obecną dzielnicę staromiejską z katedrą (1755 r.), pałacem wicekrólów Brazylii, Izbą Deputowanych oraz licznymi, w większości barokowymi kościołami: Nossa Senhora da Gloria, Nossa Senhora do Canno, Sao Pedro. W latach 1763-1960 Rio de Janeiro było stolicą Brazylii. Współczesne Rio de Janeiro, które uległo zasadniczej przebudowie na początku XX w., to miasto bardzo nowoczesne, o interesujących rozwiązaniach architektonicznych  i  urbanistycznych. Biblioteka Narodowa, teatry, muzea, ogrody – botaniczny i zoologiczny, parki i tereny rekreacyjno-sportowe, m.in. największy mogący pomieścić 200 tys. widzów stadion świata – Maracana. Nad miastem króluje szczyt Corcovado (704 m n.p.m.) z 38-metrowym posągiem Chrystusa Odkupiciela.

Sao Paulo. Obecnie największe miasto Brazylli. Od chwili utworzenia w 1554 r. misji jezuickiej i założenia w sześć lat później Vila de Sao Paulo, rozwój tego miasta aż do XIX w. był bardzo powolny. Historyczne centrum miasta, zagubione w nowoczesnej architekturze, tworzą wąskie ulice, handlowe pasaże, rozciągające się w pobliżu Placu Katedralnego i kolegium Jezuitów (XVI w.). W zachodniej części Sao Paulo znajduje się jego współczesne centrum z bardzo śmiałymi rozwiązaniami architektonicznymi (m.in. gmach Copin z falistą fasadą, wieżowiec hotelu Hilton, najwyższy brazylijski „drapacz chmur” – budynek Italia).

Salvador. Leżące nad zatoką Wszystkich Świętych miasto należy do najbardziej afrykańskich w Brazylii. Przez ponad dwa stulecia było stolicą kraju (do 1763 r.). Kolonialną architekturę miasta reprezentują stare forty, barokowe kościoły (37 świątyń) oraz klasztor Carmo (ob. miejsce festiwali filmowych). Pałac Palácio Rio Branco był siedzibą Generalnego Gubernatora, a tym samym przez długi czas centrum władzy najważniejszej części kolonialnej potęgi Portugalii. Część starego miasta, tzw. Pelourinho, należy do spuścizny światowego dziedzictwa UNESCO.

Recife. Założone zostało w 1531 r. miasto przecinają liczne kanały i mosty, nazywane jest „Brazylijską Wenecją”. Z okresu świetności miasta, która związana była z rozwojem plantacji  trzciny  cukrowej. Zachowały się tutaj liczne zabytki, w tym katedra (XVII w.), bazylika i pałac gubernatorski (XVIII w.) oraz holenderski fort Buraco.

Ouro Preto. Miasto zostało założone 1698r., kiedy w miejscowych rzekach odkryto złoto. W okresie największego rozwoju powstała charakterystyczna barokowa architektura miasta kolonialnego. W 1980 r. wpisane zostało na listę światowego dziedzictwa UNESCO . Liczne kościoły barokowe (Sao Francisco de Assis, Nossa Senhora do Canno, Nossa Senhora do Pilar), fontanny, mosty z XVIII w., muzea: pieniądza (w pałacu Casa dos Pilar) i mineralogii (w pałacu miejskim) oraz najstarszy teatr w Brazylii.

Manaus – stolica stanu Amazonas, jest największym portem śródlądowym dorzecza Amazonki, położonym nad rzeką Negro w pobliżu jej ujścia do Amazonki. Miasto założone w 1669 r., szczyt rozwoju osiągnęło w okresie boomu kauczukowego. Wzniesiono wówczas wiele interesujących obiektów, z których najoryginalniejszym jest opera, będąca kopią mediolańskiej La Scala (1896 r.). Jedną z osobliwości miasta są pływające domy (cidade flutuante), zbudowane zazwyczaj z odpadów pochodzących z okolicznych tartaków, które zamieszkuje ponad 25 tys. osób.