Islandia – Zabytki
Islandia jest krajem raczej jednorodnym etnicznie. Oficjalnym językiem jest islandzki, ale większość mieszkańców wyspy swobodnie operuje angielskim. Język islandzki należy do grupy języków germańskich. Jego obecna forma jest bardzo zbliżona do tej, którą posługiwali się Wikingowie, którzy w IX w. n. e. zasiedlili wyspę. Islandczycy traktują swój język jako ważną część dziedzictwa kulturowego i jego pielęgnowanie uznają za obowiązek narodowy. Co ciekawe, gdy w Europie panował jeszcze analfabetyzm, umiejętność czytania była w Islandii powszechna. Zapewne ze względu na wiekową tradycję czytelnictwa, w tym kraju wydaje się relatywnie najwięcej książek: rocznie ukazuje się około 1500 nowych tytułów w nakładzie ok. miliona egzemplarzy dla ok. 306 600 mieszkańców.
Większa część Islandczyków należy do państwowego kościoła ewangelicko-luterańskiego (ok. 90 %). Na jego czele stoi biskup, który pobiera rządową pensję. Inni protestanci stanowią ok. 3 %, a katolicy ok. 1%. Istnieją też niewielkie wspólnoty wyznaniowe innych religii. Islandia jest jednak uważana, za jeden z najbardziej ateistycznych krajów w Europie.
Islandzka kultura jest bardzo bogata i zróżnicowana, ale znana jest głownie z dziedzictwa literackiego, a szczególnie ze średniowiecznych sag i eposów. Głębokie zainteresowanie własną kulturą i historią jest nierozerwalną częścią charakteru Islandczyków. Poszukiwanie przodków i tworzenie drzew genealogicznych jest swoistym „sportem narodowym” mieszkańców wyspy. Poza literaturą, tradycyjnymi dziedzinami sztuki i rękodzieła jest rzeźbienie w drewnie i srebrze oraz tkactwo.
Kluczem do zrozumienia Islandczyków i ich kultury, jest uświadomienie sobie jak wielką wagę przywiązują oni do niezależności i samodzielności. Co więcej, społeczeństwo islandzkie jest raczej egalitarne. W Islandii zwraca się większą uwagę na równość płci niż w innych krajach. Co ciekawe, w zasadzie niewiele osób zawiera formalne związki, a pozamałżeńskie dzieci stanowią niemal 1/3 wszystkich narodzin i nigdy nie były piętnowane.