Nepal – Patan

Patan nazywany Miastem Piękna jest drugim co do wielkości miastem w Dolinie Katmandu. Charakterystyczne dla miasta są cztery stupy (świątynie buddyjskie) znajdujące się w czterech stronach miasta. Zbudował je prawdopodobnie cesarz Asioka, który stał na czele wielkiego imperium buddyjskiego w III w. p.n.e.

Zabytkowa architektura Patanu wokół placu Durbar pochodzi w większości z XVI-XVIII w. Centrum Patanu, zajmuje podobnie jak w Katmandu, plac Durban. Układ architektoniczno-urbanistyczny Patanu obejmuje cztery główne drogi wychodzące z placu Durban do czterech stup Asioki oraz koncentryczne kręgi zabudowy miejskiej.

Powstanie budowli miejskich jest datowane na średniowiecze i ma pewne charakterystyczne cechy zwracające uwagę turystów podczas wyprawy do Nepalu. Uliczki są wąskie, place mają małą powierzchnię, ceglane domy jedno lub dwa piętra z licznymi drewnianymi zdobieniami okien, drzwi wejściowych i poddaszy. Świątynie wokół placu Durbar są wyższe od zabudowy mieszkaniowej. Znajdujący się tam cały rząd zabudowy sakralnej buddyjskiej i hinduistycznej ma dwie, trzy lub cztery kondygnacje. Pagody hinduistyczne (świątynie) stoją na kamiennych podmurówkach, ale ściany wykonane są z drewna, w mniejszej części z cegieł. Wyróżniają je pięknie rzeźbione w drewnie ażurowe galerie.

Świątynia Kryszna Mandir z XV-XVII w. to ważne w Patanie miejsce modlitewne, przed wejściem ustawione są kamienne lwy i posąg Garudy. Garuda to orzeł o ciele człowieka, który podlegał bogowi Wisznu. Z kolei z tyłu świątyni znajduje się posąg byka Nandi, który także należał do boga Wisznu. Zarówno Garuda, jak i Nandu były boskimi wierzchowcami, dlatego należy im się szczególna cześć.

Świątynia boga handlu i interesów Bhimsena o nazwie Jagannarayan ma dwa piętra. Jest to najstarsza świątynia (zbudowana ok. 1565-1600) przy placu Durbar. Także przed nią znajdują się kamienne lwy. Drewniane poddasze ozdobione jest rzeźbionymi scenami erotycznymi.