Tanzania – Kilimanjaro

Kilimandżaro jest najwyższą w Afryce, a w dodatku najwyższą na Ziemi wolnostojącą górą. Około 50 km śi prawie 6 tys. m wysokości ma królujący nad Tanzanią i Afryką szczyt. Marzenie o jego zdobyciu jeszcze do niedawna po nocach nękało miłośników gór, którzy nie mieli możliwości, finansów, a nawet wystarczającej wiedzy, by sięgać po swój cel. Tanzania wyszła jednak naprzeciw oczekiwaniom – obecnie wędrówka na szczyt stoi otworem przed każdym. Nie jest potrzebne doświadczenie. Wystarczy dysponować odpowiednią sumą pieniędzy i specjalistycznym wysokogórskim sprzętem. Rzecz jasna, że na szczyt organizowane są grupowe wyprawy (w biurach podróży można wykupić wycieczkę połączoną z wyprawą lub na własną rękę dotrzeć na miejsce (polecane podejścia znajdują się po stronie Nairobii), gdzie można się przyłączyć do obozu wędrownego), w której udział biorą miejscowi przewodnicy specjaliści, tragarze i kucharze.

Na szczyt góry prowadzi kilka szlaków, m. in. Marangu Route – najłagodniejsza trasa turystyczna (przeznaczona dla wszystkich!) albo Machame Route, która łączy w sobie survival z niepowtarzalnym pięknem. Inne drogi są zamknięte głównie przez wzgląd na zbyt krótkie podejście, uniemożliwiające dobrą aklimatyzację ludzkiego organizmu na tak potężnych wysokościach. Najbezpieczniej jest udać się w sześciodniowy trekking, który zapewni dobre przystosowanie się do panujących tutaj warunków klimatycznych i teoretycznie powinien być gwarantem zdobycia ostatnich, najwyższych metrów góry. Wszyscy mogą doświadczyć tutaj osłabienia, nudności, zawrotów głowy, czyli typowych objawów choroby wysokosciowej, a powodem tego jest dużo niższe ciśnienie (szczególnie powyzej 4500 m) niż w naszych codziennych warunkach życiowych. Naturalnie droga na szczyt bazuje na kilku znajdujących się na trasie obozach. Podejścia, zejścia, nocowanie – i tak do samego końca.

Roślinność i warunki Kilimandżaro różnicują się ze względu na wysokość. U podnóża góry najwięcej jest pól uprawnych, wyższe partie gór porastają geste lasy tropikalne, następnie pola wrzosowe, a sam szczyt prezentuje wręcz syberyjskie warunki. Nie ulega wątpliwości, że poza bujną roślinnością można doświadczyć tutaj kontaktu z dzikimi zwierzętami. Przeżycia, które odczujemy w trakcie takiej wyprawy na zawsze pozostaną w pamięci. Co więcej – można nabrać nieopanowanej ochoty na zdobycie kolejnego, wyższego szczytu Korony Ziemi. Góra ma swoje liczne odbicia w literaturze i filmie – „Śniegi Kilimandżaro” to powieść Ernesta Hemingwaya (zekranizowana), a i akcja „Króla Lwa” toczy się na terenach tutejszego parku.